Verhalen van bezoekers (pagina 2)

Deze pagina is bedoeld voor ervaringen van lezers. Hier kunnen jullie je eigen verhaal laten plaatsen, en dat kan van alles zijn. Het kan een leuk vakantieverhaal zijn, een reisverslag, een mooie ervaring die je met jouw bus hebt gehad enzovoort. Stuur jouw eigen verhaal in naar en het wordt gepubliceerd op deze pagina.

De T3 doka van Aad als echte filmster :-)

Tekst en foto’s: Aad Kortman († 6 augustus 2009)

De 1e filmdag.

’s Morgens om half vijf gaat de wekker af. Weinig geslapen om me maar niet te verslapen. Op weg naar de afspraak ergens in Noord-Holland om mee te doen met een reclamefilmpje voor Klene Drop.
Een paar dagen daarvoor werd ik getipt door Erik (Doka Driekus) om te reageren op een email die hij had ontvangen van een filmproducent. Dat heb ik dan ook gedaan maar ze vonden de kleur groen niet echt geschikt. Dan gaat het over schreef ik terug. Tot mijn verbazing liep het toch anders en wilden de heren mijn doka toch ‘lenen’ voor de betreffende reclame. Ik kreeg het script toe gemaild.
Op weg dus. Vlakbij de set was ik even de weg kwijt. Ik stopte in de afslag even aan de kant om te kijken of ik nu links of rechts moest. Links dus. Ik schakelde in zijn eerste versnelling en wilde wegrijden. Dus niet. Tot aan zijn as in de dooimodder gezakt. Ik zag de hele filmkaravaan langs me heen rijden. Stond ik daar, in de sneeuw en weggezakt tot aan de as. Gelukkig maar met één wiel. Toen ze voorbij waren heb de doka in zijn eerste versnelling gezet en ben uitgestapt. Ik heb de wagen er uit weten te duwen. Beetje heen en weersturen en hij kwam weer op de weg. Al rijdend ingestapt.
Na een paar honderd meter kwam ik op de set aan. Er was een cateringwagen aanwezig. Eerst een bakkie. Het was precies 7.30 uur en ik moest de wagen naar de mannen rijden die de auto moest prepareren voor de film. Er ging verlichting in en er werd een soort stellage gebouwd om de bestuurder onderweg te filmen. En dat allemaal onder de halogeen schijnwerpers. De stellage werd er toch maar weer afgehaald omdat er werd besloten om de bestuurder te filmen vanuit een open wagen.

Ik werd voorgesteld aan de acteur die voor Coenradus Klene speelt. Een erg aardige 81 jarige Engelsman. Ik moest met hem even een stukje rijden om hem te laten wennen aan de auto. Na een kwartiertje had hij het helemaal begrepen. Terug naar de set.
De wagen was te ‘schoon’ volgens de regisseur, en moest een beetje vuiler worden gemaakt. Met een bezem werd de wagen vooral aan de onderkant met modder bewerkt. Ook de voorruit werd met modder bewerkt.
Ik moest om de snelheid te bepalen een keer of twintig een 150 meter op de stopstreep aan komen rijden met wisselende snelheid. Met de stopwatch werd de tijd bij gehouden. Toen was het de beurt aan de acteur die hetzelfde moest doen. 20 km was de snelheid die voldoende was en na enkele malen werd het op film gezet. De eerste shot was na ongeveer 2 uur klaar.
Daarna moest die jongen die in het filmpje komt aangelopen en weer weg rent dat gaan oefenen. Die jongen heeft zijn eigen rot gelopen. En dat vele malen. De shot in de auto waarin die jongen een bemoedigende knipoog geeft naar Coenradus Klene werd vele malen over gedaan. Waarna de wagen heen en weer werd geduwd om het wegrijden te suggereren.
Toen dat eindshot er op stond was er haast weer een uur overheen gegaan. Daarna nog een eindje rijden met de acteur achter het stuur en toen was het klaar voor die dag. Ik kon naar huis.

De 2e filmdag.

Wederom vroeg op en op weg naar de set. Onderweg kwam ik nog even in de file terecht ter hoogte van Amsterdam omdat er een aantal auto’s met elkaar zonodig op hardhandige wijze, kennis met elkaar wilden maken. Ik kon er vrij snel langs. Beetje gas bijgeven want het was inmiddels al 7.30 uur en ik moest nog een eindje.
Ze stonden al te trappelen van ongeduld (ik zelf denk meer van de kou want het vroor een paar graden) waar ik bleef. Ze hadden ook al opgebeld naar mijn vrouw.
De auto werd wederom geprepareerd en er ging nu een stand-in mee i.p.v. de acteur want zijn rol zat er op en hij was al weer terug in Engeland. Ik stond te verpleuren van de kou. Geen catering dus ook geen koffie.
Na twee uur kon ikzelf achter het stuur plaats nemen om op de het binnenweggetje te gaan rijden. Wederom snelheid bepalen en een keer of tien heen en weer rijden. Na ongeveer 20 minuten heen en weer te hebben gereden hoorde ik via de portofoon dat het er op stond. Ik kom dus inderdaad zelf anderhalve seconde met de auto in beeld in het begin van het filmpje. Die eer hebben ze me gegund.
Daarna het hele gebeuren met de kaplaarzen en dat de doka met inhoud wegrijdt. Op naar de volgende set ergens op een dijkje in Amsterdam met fraaie voorgevels. Maar eerst naar de studio waar de doka werd volgegooid met suikerbieten. Gelukkig was er ook weer voor de inwendige mens gezorgd en broodjes waren er volop aanwezig.
Nu werd de doka zodanig geprepareerd dat de nodige suikerbieten ervan af moesten vallen als hij over een drempel reed. Met de nodige timing, voorbereiding en oefening viel de klep precies op het juiste moment met een klap omlaag en donderden de bieten op het wegdek.
Daarna was het de beurt aan de actrice die voor politieagent speelt. Ik moest samen met de geluidsman de klanken van de auto op gaan nemen ergens in de buurt. Het dichtklappen van de deur een paar keer en een keer of vijf heen en weer rijden voor de befaamde dieselsound. Ik was klaar. Nog even napraten met enkele mensen van de set en weg was ik.

Achteraf vind ik het twee heel enerverende dagen waarin hoofdzakelijk gewacht moest worden. Opnames bestaan voor 95% uit wachten. Al die tijd is men bezig met voorbereiding.
Er zijn meerdere filmpjes gemaakt waarvan er nu één geregeld op de publieke zenders is te zien. Ik heb van verschillende mensen gehoord dat ze hem op een commerciële zender hebben gezien waaronder Net 5 en SBS. De andere filmpjes gaan over suikervrije dropjes en zullen wat later in het jaar zijn te zien. Wanneer dat wisten ze me niet te vertellen.

Telkens als ik mijn vertrouwde doka op TV zie gaat mijn hart toch weer een beetje sneller kloppen van trots. Het is toch mijn doka, en voor Dien is het haar pruttel. Een echte stoere VW pick-up met dubbele cabine, die maar liefst zeven jaar achtereen bij een boer op zijn erf stond te vernachelen en gebruikt werd als opslag voor alles en nog wat. Hij reed er naar eigen zeggen niet meer dan 50 km per jaar mee. En nu is het een BB, ofwel een Bekende Bus, die werkelijk in de spotlights heeft gestaan!

Bekijk hieronder het reclamefilmpje van Klene Drop – Steekpenningen waarin de T3 doka een hoofdrol speelt.

Met dank aan Rick Stoorvogel.